The Commuter (2018) recensie, Jaume Collet-Serra (2024)

Regie: Jaume Collet-Serra | 105 minuten | actie, misdaad | Acteurs: Liam Neeson, Vera Farmiga, Patrick Wilson, Jonathan Banks, Sam Neill, Elizabeth McGovern, Killian Scott, Shazad Latif, Andy Nyman, Clara Lago, Roland Møller, Florence Pugh, Dean-Charles Chapman, Ella-Rae Smith, Nila Aalia, Colin McFarlane, Kobna Holdbrook-Smith, Adam Nagaitis, Kingsley Ben-Adir

Liam Neeson was ooit de man die Oskar Schindler gestalte gaf in ‘Schindler’s List’ (1993) en die zich ontfermde over de wereldvreemde Jodie Foster in ‘Nell’ (1994). Waar de meeste acteurs, naarmate ze ouder worden, voor meer ingetogen rollen gecast worden, heeft de inmiddels 66-jarige geboren Noord-Ier zich juist ontpopt tot onwaarschijnlijke actieheld. Geheel tot zijn eigen verbazing overigens. Zijn metamorfose werd aangezwengeld door de film ‘Taken’ (2008). “Ik dacht dat die film direct op dvd zou worden uitgebracht”, aldus Neeson. “Als ik eerlijk ben was dat zelfs één van de redenen waarom ik die rol had aangenomen. Ik zag het wel zitten om voor drie maanden naar Parijs te gaan, om daar lichamelijke activiteiten uit te voeren waarvan niemand dacht dat ik ertoe in staat was, en dat de film dan rechtstreeks op dvd zou worden uitgebracht. Maar toen werd het ineens een groot succes. Ik schaamde me er een beetje voor – een klein beetje maar – maar toen kreeg van allerlei mensen ineens scenario’s van actiefilms toegezonden…” Sinds het onverwachte succes van ‘Taken’ heeft Neeson dan hoofdzakelijk actiefilms uitgebracht. Critici menen dat het een verspilling van talent is dat een bekwaam acteur als hij zich verlaagd tot actiespektakel, maar de acteur zelf lijkt daar niet mee te zitten. Toen Steven Spielberg hem de rol van Abraham Lincoln aanbood voor zijn biografische film ‘Lincoln’ (2012), sloeg Neeson de rol af. De reden? Hij vond zichzelf te oud.

Kennelijk voelt hij zich verre van te oud voor de niemendalletjes van de Spaanse actie- en horrorfilmer Jaume Collet-Serra, want ‘The Commuter’ (2008) is na ‘Unknown’ (2011), ‘Non-Stop’ (2014) en ‘Run All Night’ al de vierde film die ze samen maakten. Met ‘Non-Stop’ heeft ‘The Commuter’ overigens nog wel meer gemeen; in beide films speelt Neeson een onschuldige man die in een voortrazend vervoersmiddel op zoek moet naar een gevaarlijke gek, en als hij hem niet op tijd weet te vinden, zullen er doden vallen. Het belangrijkste verschil: ‘Non-Stop’ speelt zich af in een vliegtuig en ‘The Commuter’ in een forensentrein. Neeson speelt Michael MacCauley, een voormalige politieman en tegenwoordig verzekeringsagent van zestig die al tien jaar elke dag heen en weer naar zijn werk rijdt met dezelfde trein, waarin hij veelal dezelfde mensen ontmoet. Tijdens de financiële crisis van 2008 is hij zwaar in de geldzorgen beland. Nu zijn zoon naar de universiteit gaat, spelen de geldzorgen voor Michael en zijn vrouw Karen (Elizabeth McGovern) verder op. Tot overmaat van ramp krijgt hij op een ochtend te horen dat hij ontslagen wordt. Alsof dat nog niet genoeg is, wordt hij in de trein aangesproken door een mysterieuze vrouw (Vera Farmiga) die zich Joanna noemt. Ze doet hem een ‘hypothetisch’ voorstel, maar zo hypothetisch blijkt het allemaal niet te zijn. In ruil voor 100.000 dollar moet hij iemand die zichzelf Prynne noemt opsporen, voordat de trein zijn eindpunt heeft bereikt, en een tracker in diens tas stoppen. Dat het menens is, blijkt wel uit het feit dat Joanne het niet schuwt om de levens van Michaels vrouw en zoon als chantagemiddel te gebruiken als hij zich niet aan de afspraak houdt. Wat volgt is een race tegen de klok, waarin onze held tegen wil en dank eerst de juiste persoon moet zien op te sporen, alvorens hij kan uitvogelen hoe de vork daadwerkelijk in de steel zit.

‘The Commuter’ blinkt niet uit in originaliteit en al helemaal niet in geloofwaardigheid; naarmate de film vordert worden de plotwendingen steeds belachelijker en wordt het de kijker steeds lastiger gemaakt het verhaal serieus te nemen. Dit is een film die puur ter vermaak gemaakt is en dankzij de innemende vertolking van Neeson en een aantal aardige actiescènes krijgt Collet-Serra het voor elkaar om ons toch te laten meeleven met Michael MacCauley. Maar ook voor de actiescènes geldt, hoe meer naar het einde van de film, hoe overdadiger het allemaal wordt en hoe steviger de CGI een stempel op het geheel drukt. De oplettende kijker heeft al in de eerste tien minuten in de gaten hoe de plot in elkaar steekt. Vervolgens zien we die arme Neeson drie kwartier lang heen en weer door de trein draven, hier en daar in schermutselingen met schimmige types belanden (want iedereen in de trein is een potentiële verdachte) en in een steeds onwaarschijnlijker web van complotten en bizarre ontwikkelingen terecht komt. Het potsierlijke laatste kwartier doet ‘The Commuter’ definitief de das om. Hopelijk zien we Liam Neeson binnenkort weer eens terug in een goede film, waarin zijn talenten volledig benut worden. Want hem zo zien worstelen in een derderangs actievehikel doet de liefhebbers van de sympathieke Noord-Ier een beetje pijn in het hart.

Patricia Smagge

Waardering: 2

Bioscooprelease: 11 januari 2018
DVD- en blu-ray-release: 6 juni 2018